Het eerste weekend sight-seeing:)
Blijf op de hoogte en volg Rianne
08 September 2014 | Thailand, Bangkok
Het eerste weekend hier in Bangkok was super leuk! Vrijdag begon al erg leuk, omdat we op een fieldtrip gingen naar Healthland, http://www.healthlandspa.com/, een spa in Bangkok, waar we een twee uur durende traditionele Thaise massage kregen. Wat was dat superlekker! We kwamen aan en werden verwelkomt door een vrouw, die ons wat vertelde over het bedrijf zelf en we kregen een rondleiding. Daarna werden we in groepjes van 2 gedeeld en werden we per groepje naar een kamer gebracht, waar twee matrassen op de grond lagen. We mochten ons schooluniform verruilen voor een lekkere comfortabele ruime outfit en plaats nemen op 1 van de matrassen. Daarna begonnen ze de voeten te masseren en zo langzaamaan naar het hoofd. Echt heerlijk relaxend was het en die twee uur waren helaas zo voorbij! Daarna hadden we een kleine meeting voor school in Sita Villa (ons verblijf) en rond 4 uur gingen we naar Future Park om daar wat kleine dingetjes op te halen nog. Lisanne had ergens een Sim gehaald, maar die bleek het niet te doen. Dus gingen we daarvoor nog terug naar die winkel. Ze hebben het daar opgelost, maar toen ik vroeg of ik ook zo’n zelfde sim mocht, zeiden ze ineens dat ze hem niet meer verkochten! Waarschijnlijk hadden ze gewoon geen zin om daar tijd aan te verspillen, en bedankt Zo’n zelfde iets gebeurde in de apotheek waar ik iets tegen hoesten wilde halen, omdat de temperatuurswisselingen hier zo groot zijn van buiten (35 graden ongeveer) naar binnen (25 graden ongeveer) heel erg groot zijn, begon ik te hoesten en verkouden te worden. Boven de balie stond dat de openingstijden waren van 10 – 10, maar toen ik vroeg zeiden ze dat ze niet open waren voor geneesmiddelen.. Hun gebrek aan Engels heeft hier waarschijnlijk veel mee te maken, want ik vroeg het aan iemand en die liep meteen weg om een ander te halen die me uiteindelijk te woord moest staan, omdat verder niemand Engels kon. We hebben deze avond erg lekker Sushi gegeten!
Op zaterdag gingen we om half 9 weg, want we gingen naar het centrum van Bangkok! Vanaf Sita Villa gingen we per taxi naar het dichtstbijzijnde BTS station (voor de sky train) deze lag in Mo Chit. Daarna dus per Sky train naar Siam, om daar over te stappen naar een andere sky train die ons naar Saphan Taksin. Het is een erg gemakkelijk systeem want je kijkt naar een BTS map, die hangen bij waar je de kaartjes kunt halen en bij elk station staat een bedrag wat je moet betalen. Dan druk je ernaast op het nummertje wat er bij jou eindstation staat en dan gooi je het geld in de kaartjesautomaat en je kaartje rolt eruit. Het vervelende is wel, dat je alleen met muntjes kunt betalen, dus als je niet genoeg muntjes hebt, dan moet je in een ellenlange rij gaan staan om je geld om te wisselen. Gelukkig gaat dat nog vrij snel. Om naar je perron te lopen, moet je je kaartje in een poortje stoppen en krijg je hem terug zodra je er doorheen gaat. Als je eenmaal naar buiten gaat wordt je kaartje ingeslikt. Na de taxi en de sky train te hebben gehad, gingen we op zoek naar de boot die ons naar wat pho zou brengen. Wat Pho is de grootste liggende boeddha met zijn 46 meter lang en 15 meter hoog en de kosten waren 200 baht.. Omdat het een religieuze tempel is, moesten de schoenen natuurlijk uit en moest je een lange broek aan, of in iedergeval de knieën bedekt hebben. Ook de schouders moesten worden bedekt. Dus voordat we naar binnen gingen en erna moesten we ons steeds omkleden. Het was wel erg indrukweekend die grote boeddha en alle torens en decoraties eromheen waren ook erg mooi.
Na Wat Pho gingen we met de boot naar the grand palace, dat daar maar 1 stop vandaan lag. Toen we erheen liepen, langs de muren van het paleis, werden we aangesproken door een man die ons vroeg of we naar the grand palace gingen. Na onze bevestiging, vertelde hij dat het door een boeddhistische feestdag vandaag vanaf half2 gesloten was (het was ondertussen 2 uur) voor buitenstaanders en dat alleen de Thaise bevolking nu naar binnen mocht. Wij, zeer naïef, geloofden het, aangezien ze ons al vaker hadden verteld dat er boeddhistische feestdagen waren op de meest rare momenten. Hij vroeg ons wat we dan wilden doen en vertelde ons dat er een mooie grote gouden boeddha was die alleen vandaag te bezichtigen was door die feestdag. Er kwam een tuc tuc bestuurster bij, die ons wel mee wilde nemen. (Ja als ik het nu teruglees snap ik hoe naief we waren maargoed het was allemaal heel goed gespeeld van die mensjes). We twijfelden maar zijn uiteindelijk toch doorgelopen naar de ingang van het paleis. Het was gewoon open en we begrepen dat we bijna waren misleid door deze man en zijn compagnon, de tuc tuc bestuurster. Aangezien je ook hier properly dressed moest zijn, stonden er buiten allemaal mensen die wel kleding verkochten. Wij hadden kleding mee, dus dat deden we aan. Eenmaal binnen, bleek dat een vestje over je schouders heen gooien of een sjaaltje, niet voldoende was. Je moest je vestje aan. Ook mijn driekwartbroek was niet voldoende, en ik moest naar binnen, om daar kleding te lenen. Tijdens het wachten, zag ik een bordje waarop stond wat je allemaal niet aan mocht, zo ook bijvoorbeeld geen strakke broeken en shirtjes. Dus ook al je een skinny jeans aan had, moest je, je waarschijnlijk omkleden. Je moest 200 baht betalen als borg en die kreeg je dan weer terug zodra je de kleding weer terug had gebracht. Dit moest wel voor half5. Ik kreeg een omslagdoek, die ook mijn enkels moest bedekken. En degene die zijn schouders niet had bedekt, kreeg een blouse met korte mouwen. Hierna gingen we naar het kaartjesloket. Deze kaartjes kosten 500 baht per persoon (12,50 euro omgerekend en dat is hier erg prijzig!) Het viel ons een beetje tegen, maar het was zeker indrukwekkend. Alleen we hadden alleen maar tempels gezien en niet echt een paleis.. Toen we naar de exit gingen, gingen we ineens een hoek om en daar was het paleis hoor! Reusachtig en wit. En alles was prachtig onderhouden. Nadat we ons eindelijk hadden ontdaan van onze geleende kleding, jemig wat was het warm. Gingen we naar Khao san road. De plek waar we ons hostel in de buurt hadden geboekt. Khao san road is een uitgaansstraatje dat erg populair is onder de toeristen. Ook kan je er insecten proeven en zijn er veel kraampjes waar je kleding en andere dingen kunt inslaan. We gingen hier even wat drinken en toen door naar het hostel. We sliepen in Nappark voor 440 baht (11 euro) per persoon per nacht. Het was zeker erg goed aan te raden. Het was erg schoon en er waren gratis kluisjes die je kon gebruiken om je spullen veilig in op te bergen. En onze drie rugtassen pasten gemakkelijk in 1 kluisje. Je sliep met ongeveer 22 man in 1 ruimte, maar deze was verdeeld in kamertjes van 4 bedden (2 stapelbedden) door middel van rolgordijnen. We gingen ons opfrissen en toen naar Khao san road om daar lekker wat te eten. Omdat je hier westers eten kon krijgen, kozen we hiervoor, omdat we wel even genoeg rijst e.d. hadden gezien. Dat blijft echt wennen. Hierna gingen we even de straat door en hebben we wat kleren gekocht en ook een hele kikker gegeten! Het smaakte eigenlijk nergens naar, maar het was leuk om te proberen. De volgende keer willen we een schorpioen proberen haha. We gingen rond 10 uur weer terug, omdat we de volgende dag vroeg zouden vertrekken naar de floating market van Ampawa. 1 van ons had een selfiestick gekocht (zo’n stok om gemakkelijk foto’s van jezelf of van een groepje mensen te maken.) en onze nieuwe britse kamergenotes vonden dat maar wat interessant. In Bangkok zie je echt iedereen ermee en veel straatverkopers verkopen deze dan ook voor minder dan een tientje.
Na een opzich prima nachtje stonden we om half 8 op en gingen we om iets over 8en richting te plek waar we de minivan moesten pakken naar Ampawa. We kochten een klein ontbijt, wat erg moeilijk te krijgen is omdat ze werkelijk in alles liters suiker toevoegen, en pakten de taxi naar Victory monument, omdat vandaar de minivan zou vertrekken. De taxi kostte ons 100 baht (2,50 voor een ritje van ongeveer een half uur) en de minivan kostte ons 80 baht (2 euro) voor een ritje van anderhalf uur. Het ritje met de minivan kon je ongeveer omschrijven als een anderhalf uur durende achtbaan rit. Want door de slechte wegen en het feit dat iedereen heir gewoon zo hard rijd als ze maar kunnen, stuiterde je aardig heen en weer en kneep je maag weer eens samen als je over een wat hogere hobbel heen stuiterde. Het lijkt op het gevoel dat je krijgt als je in de vrije val zit of in het schommelschip. Hierdoor leek de reis veel langer te duren dan anderhalf uur. Ze hebben hier überhaupt amper regels als het komt om het verkeer. Ze rijden hier dus zo hard als ze kunnen, halen links en rechts in en gebruiken waar nodig ook de vluchtstrook als rijbaan, (wat volgens mij wel gewoon verboden is, maar er word niet op gecontroleerd), ook al past het niet want het is net genoeg ruimte voor een halve auto. En dus resulteert dat erin dat iedereen half over de andere rijbanen heen rijdt. Het is erg chaotisch op de weg, maar ik heb nog geen ongeluk gezien.
Na anderhalf uur kwamen we aan in Ampawa. We liepen eerst de verkeerde kant op, maar na het gevraagd te hebben, kwamen we er uiteindelijk toch aan. We hadden ons erg verheugd op de floating markets, omdat het op foto’s er altijd erg druk uit ziet. Helaas viel dit nogal tegen. Het was lang niet zo druk als op de foto’s. Tuurlijk waren ze er wel, maar toch was het gehele sfeertje anders. Erg jammer. Het was wel heel leuk om te zien hoe ze hun hele keukentje op 1 zo’n bootje wisten te passen. Langs de kant stonden allemaal andere eet- en andere kraampjes. Omdat we het na een uurtje eigenlijk al wel hadden gezien, gingen we mee op een boottochtje langs verscheidene tempels (50 baht). Zo hadden ze ons beloofd een boeddha te zien die in een boom was gebouwd (tenminste zo leek het op de foto die ze ons lieten zien). Het was wel leuk, maar na 2 tempels hadden we ook dat wel gezien, omdat ze allemaal vrijwel hetzelfde waren. Maar bij elke tempel gingen alle boeddhisten weer op de knieën om te bidden. De laatste tempel was erg grappig, want het leek eerder op een kinderboerderij dan op een tempel. Ze hadden allemaal kleine hokken met verschillende dieren, zo had je: kippen, konijnen, zwijnen, paarden, geiten, maar ook een emoe, een kameel en 2 neppe krokodillen (ja ze hadden serieus 2 neppe beelden van krokodillen in een kooi gestopt). Ze leken wel vrij echt, maar ze hadden 1 beeld van een krokodil met een open bek en nadat ik daar 3 keer was langsgelopen, stond ie nog steeds zo en zodoende kwam ik erachter dat het gewoon beelden waren, beetje jammer -.-‘.
Hierna gingen we weer terug met de achtbaanrit (minivan) naar victory monument, weer met de trein naar mo chit en van daaruit met de taxi naar Sita Villa, wat nog best lastig was, wan niemand wilde ons meenemen vanwege stilstaand verkeer. We hadden erg gehoopt dat we voor half7 thuis waren, zodat we nog wat uit de keuken bij Sita Villa konden bestellen, maar helaas lukte dit niet door het stilstaande verkeer. Hierdoor gingen we uiteindelijk maar eten bij de eettentjes dicht bij Sita Villa. En daarna lekker relaxen, want we waren helemaal gesloopt!
-
22 September 2014 - 21:38
Alie Alberts:
Rianne,
Het verkeer is al een kwestie van een heel groot verhaal, ik heb met smaak genoten van het diverse eten!
Wat een geweldig verslag en zo veelzijdig. Rianne je bent een wereld reiziger!
veel liefs Alie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley